Διόδια και δημοκρατία: Xαμένοι στη μετάφραση

 Αρχισε πάλι η κλασσική γελοία κόντρα μεταξύ των "συντηρητικών" της δημοκρατίας και των "εξτρεμιστών". Μεταξύ της θεωρίας και της πράξης για το πού φτάνει το όριο ενός πολίτη σε μια δημοκρατία, ευνομούμενη πολιτεία, ελεύθερη κοινωνία κουλουπού κουλουπού - you name it. Οι κοκορομαχίες μεταξύ των διαφόρων γκαουλάιτερς σε κανάλια και τηλεοπτικά δελτία δίνουν και παίρνουν.
Μέχρι πού φτάνει το χέρι ενός πολίτη; Πέρασε ο Braveheart-Γκλέτσος τη λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ αυθαιρεσίας και δημοκρατικής ελευθερίας; Δικαιούμαστε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας όσον αφορά στα διόδια ή σε ανάλογες περιπτώσεις;
Η, αν το δούμε διαφορετικά: Μέχρι πόσο μπορεί να σκύψει ο πολίτης απέναντι σε όσα συμβαίνουν; Μέχρι να φανεί ο κώλος του ή περισσότερο; Μέχρι πού είναι ικανός να φτάσει;
Ενα καλό το είπε ο...
...Κύρτσος το πρωί, άσχετα αν τον γουστάρουμε ή όχι. Σε μια ευνομούμενη δημοκρατία δεν έχεις λόγο να τα κάνεις αυτά. Όταν όμως ζούμε μια δημοκρατία της μετάφρασης, τότε το πράγμα αλλάζει.
Οντως είμαστε χαμένοι στη μετάφραση. Τους έχουμε αφήσει να παίρνουν εντολές εναντίον μας, εξ ονόματός μας, δήθεν για καλό μας. Μεταφράζοντας και διαστρεβλώνοντας πολλές φορές με μια καθαρά οργουελική πρακτική αυτό που πραγματικά ζητάμε από αυτούς.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που μετέφρασαν την αποχή στις εκλογές του Καλλικράτη ως ένδειξη πως ο λαός επιδοκιμάζει την κυβέρνηση. Ο λαός τους άφησε μόνους, κι όμως εκείνοι, μόνοι σε αυτή την απέραντη ερημιά βγήκαν να πουν πως είμαστε με το μέρος τους. Πασόκοι και μη. Τους φτύνεις και λένε ότι βρέχει, θα μου πεις...
Δεν είναι τυχαίο επίσης που συνεχίζουν να σπέρνουν διχόνοια ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Πρώτα μας συστρατεύουν όλους εναντιον των δημοσίων υπαλλήλων. Επειτα όλους εναντίον των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ. Μετά όλοι εναντίον των επιχειρηματιών που είναι φοροφυγάδες γιατί δεν κόβουν αποδείξεις. Αμέσως μετά εναντίον των κλειστών επαγγελμάτων και πάει λέγοντας. Ενας τη φορά εναντίον των υπολοίπων. Σε αυτή την άτυπη ρώσικη ρουλέτα που παίζουν οι κοινωνικές τάξεις, κάθε φορά πέφτουν κάτω εκείνοι που θα τους κάτσει η σφαίρα της τρόικας. Το δεχόμαστε, μάλιστα φανατιζόμαστε κι όλας, αφού βρίσκουμε εύκολα εξιλαστήρια θύματα. Κι αυτό γίνεται συστηματικά, μέχρι να φτωχύνουμε όλοι. Με τη δική μας θέληση και συναίνεση. Για το καλό μας.
Ούτε είναι τυχαίο το "μαζί τα φάγαμε", που μας πέταξαν κυνικά στα μούτρα. Το ρουσφέτι που καλλιέργησαν για να μαζεύουν ψήφους, το λάδωμα και το βόλεμα, τους νομιμοποιούσε να βουτάνε 10 εκατομμύρια σε κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα και ποιός ξέρει ακόμα πόσα καράβια λεφτά στη Siemens. Κι αυτή η εξήγηση δεν είναι παρά μια μετάφραση του βούρκου στον οποίο ζούμε βουτηγμένοι σα λασπωμένοι βάτραχοι. Ωστόσο σπάνια οι μεταφράσεις αποδίδουν την ουσία του πρωτότυπου.

Καλό το παιχνιδάκι της μετάφρασης, μέχρι όμως να γυρίσει μπούμεραγκ. Διότι αυτό που κάνουν τόσο καιρό οι πολιτικοί του προιστάμενοι, το έπαιξε έξυπνα και ο Γκλέτσος, ο Γιώργος Φούντας στο φωσκολικό έργο των διοδίων. Δουλεύοντας καλά το ίματζ του, αυτό ακριβώς που πλάσαρε και τότε, βγήκε μπροστά τσακίζοντας μπάρες και διόδια. Τι έκανε δηλαδή ο δημαρχάρας; Ο Braveheart της Στυλίδας "μετέφρασε" τη θέληση του δικού του λαού και ενήργησε ενάντια σε αδικίες που του φορτώνουν όλοι οι υπόλοιποι. Διότι μη μου πείτε πως δεν είναι αδικία για έναν άνθρωπο να θέλει 6-7 ευρώ κάθε μέρα για να πάει στη δουλειά του τρια χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Αναλογικά, τα ίδια και περισσότερα θα πρεπε να πληρώνει ένας Αθηναίος που ζει στα Βριλήσσια και δουλεύει στο Σύνταγμα.
Αυθαιρέτησε, ΟΚ. Αλλά σε μια χώρα που η αυθαιρεσία είναι τρόπος ζωής και τρόπος διακυβέρνησης, τι παραπάνω δηλαδή έκανε;

Πού θα βρεις δουλειά στην Ευρώπη (γιατί για Ελλάδα άσε καλύτερα)

Χιλιάδες Έλληνες νεαρής ηλικίας προσφεύγουν στις υπηρεσίες της ευρωπαϊκής διαδικτυακής πύλης εύρεσης εργασίας, αναζητώντας μία θέση στον ήλιο.
Από την άλλη, στο σύνολό τους οι Ευρωπαίοι πολίτες εμφανίζονται απρόθυμοι να αναζητήσουν εργασία μακριά από τη χώρα τους, όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία του Eures, του διαδικτυακού οργανισμού εύρεσης εργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για τις 862 814 κενές θέσεις εργασίας και 22.730 εργοδότες που έχουν δηλωθεί στο δίκτυο, αντιστοιχούν μόνο 551.198 βιογραφικά εργαζομένων που ζητούν εργασία.
Σε ότι αφορά τους Έλληνες, πάνω από 12.000 αιτήσεις έχουν αποσταλεί την τελευταία διετία στο δίκτυο Eures (European Employment Services), από συντοπίτες μας, οι οποίοι ζητούν εργασία σε ευρωπαϊκές χώρες. Οι αιτήσεις αυτές (περίπου 12.500) δεν αφορούν μόνο σε ανέργους αλλά και σε εργαζόμενους σύμφωνα με τον διοικητή του ΟΑΕΔ κ. Βασίλη Κικίλια.
Η τάση που προκύπτει από τα στοιχεία του Eures είναι ότι οι κάτοικοι των χωρών από τις οποίες έχει περάσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναζητούν όλο και πιο πολύ δουλειά μακριά από την πατρίδα τους.
Τα βιογραφικά από τη Λετονία, η οποία έχει πληθυσμό περίπου 3 εκατομμύρια, είναι περισσότερα από αυτά της Ελλάδας, ενώ οι Ούγγροι που αναζητούν δουλειά μέσω του Eures είναι διπλάσιοι αν και ο πληθυσμός των δύο χωρών είναι περίπου ο ίδιος. Ανάλογη είναι η εικόνα της Ρουμανίας αφού ο πληθυσμός της είναι διπλάσιος αλλά τα βιογραφικά των Ρουμάνων στο Eures είναι τριπλάσια από αυτά των Ελλήνων.
Σημειώνεται ότι όπως προκύπτει από την ιστοσελίδα, υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση για εργαζόμενους στον τομέα των πωλήσεων, του καθαρισμού και των εστιατορίων.
Επίσης, οι εργοδότες στις περισσότερες χώρες δυσκολεύονται να βρουν προσωπικό για θέσεις εργασίας που απαιτούν εξειδικευμένες τεχνικές και διοικητικές δεξιότητες.
Ο ιστότοπος περιλαμβάνει και πληροφορίες για τις συνθήκες διαβίωσης και τις εργασιακές συνθήκες στις 31 χώρες.
Το ελληνικό παράδοξοΖητείται θυρωρός με πτυχίο ΑΕΙ. Ναι, σωστά διαβάσατε. Ενώ στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας η συχνότερα απαιτούμενη προϋπόθεση είναι οι ικανότητες των υποψηφίων, η επάρκεια και η προϋπηρεσία, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και του νεοπλουτισμού, μία επιχείρηση ζητά θυρωρό με πτυχίο… Πανεπιστημίου.

Στην Ελλάδα υπάρχει προσφορά για 778 θέσεις εργασίας, οι οποίες αφορούν κυρίως παροχή υπηρεσιών, (τουριστικά επαγγέλματα, υπάλληλοι γραφείου κλπ) ενώ οι υπόλοιπες ειδικότητες σχεδόν απουσιάζουν.
Σύμφωνα με στελέχη του ΟΑΕΔ, οι άνεργοι ή μερικώς απασχολούμενοι που ζήτησαν το 2010 πληροφορίες για διαμονή και εργασία σε χώρες του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου ήταν σχεδόν διπλάσιοι σε σχέση με το 2009 και τρεις φορές περισσότεροι σε σχέση με το 2008.
Ο ΟΑΕΔ παρέχει πληροφορίες για τις προς πλήρωση θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο http://www.oaed.gr/Pages/SN_73.pg, ενώ οι ενδιαφερόμενοι να εργαστούν εκτός Ελλάδος μπορούν να αναζητούν θέσεις απασχολήσεως στις ιστοσελίδες του Eures στο
http://ec.europa.eu/eures/home.jsp?lang=el
Θέλετε να γίνετε διευθυντής;


Αν μπορείτε να σταδιοδρομήσετε ως διευθυντής ή ανώτερος τμηματάρχης επιχείρησης, ο παράδεισος των διευθυντών φαίνεται να είναι η Βρετανία, αφού ζητούνται, ούτε λίγο ούτε πολύ, 15.965 ανώτερα και ανώτατα στελέχη. Μάλιστα οι μισθοί που προσφέρονται είναι εξαιρετικά δελεαστικοί, και συχνά φτάνουν τις 30-40.000 λίρες τον χρόνο, δηλαδή 45-60.000 ευρώ ετησίως.
Ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση έχουν στο Ηνωμένο Βασίλειο οι manager εστιατορίων και ξενοδοχείων, με χαμηλότερες όμως αμοιβές που κυμαίνονται μεταξύ 15-30.000 ευρώ τον χρόνο. Οι κενές θέσεις ξεπερνούν τις 50.000.
Αντίθετα, … σχεδόν μηδενική ζήτηση έχουν οι διευθυντές στη Γερμανία, όπου όμως ζητείται επικεφαλής σχεδιασμού από αυτοκινητοβιομηχανία με μισθό 80-90.000 ευρώ ετησίως.
Γενικά, ελάχιστη ζήτηση έχουν οι ανειδίκευτοι εργάτες, με την προσφορά εργασίας μην ξεπερνά τις λίγες δεκάδες θέσεις σε κάθε χώρα, προφανώς λόγω της υπερπροσφοράς ανειδίκευτης εργασίας από μετανάστες που προέρχονται από τον Τρίτο Κόσμο.
Κάθε χρόνο, ομάδες του Eures σε ολόκληρη την ΕΕ διοργανώνουν εκατοντάδες «Ευρωπαϊκές Ημερίδες Εργασίας», που αποτελούν την καλύτερη ευκαιρία για όσους θέλουν να προσλάβουν προσωπικό, να συναντήσουν εργοδότες, να συζητήσουν τα σχέδιά τους με κάποιον από τους Συμβούλους Eures ή να μάθουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίον μπορεί να τους βοηθήσει η ΕΕ.
Για παράδειγμα, οι σύμβουλοι Eures από τη Γερμανία πρόσφατα παρατήρησαν, ότι κάθε χρόνο πολλές προσφερόμενες θέσεις εργασίας εξακολουθούν στον τουριστικό τομέα της Ελβετίας εξακολουθούν να παραμένουν κενές και έτσι προτρέπουν τους Γερμανούς ανέργους να εκμεταλλευτούν τα κοινά στοιχεία της γλώσσας και της κουλτούρας και να αναζητήσουν εργασία στην Ελβετία.
Διασυνοριακή αγορά εργασίας
Η Eures διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις παραμεθόριες περιοχές, όπου η διασυνοριακή μετακίνηση των εργαζομένων είναι μεγάλη. Σε περισσότερους από 600.000 εργαζομένους που ζουν σε μία χώρα της ΕΕ και εργάζονται σε μία άλλη εφαρμόζονται διαφορετικές εθνικές πρακτικές και νομικά συστήματα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με ειδικούς συμβούλους οι οποίοι παρέχουν ειδικές συμβουλές και καθοδήγηση σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Ασφαλιστικά δικαιώματα

Από την 1η Μαΐου 2010 τέθηκαν σε ισχύ νέοι κανονισμοί για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρώπη. Έτσι τέθηκαν κανόνες που διασφαλίζουν ότι οι μετακινούμενοι εργαζόμενοι δεν χάνουν τα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισής τους όταν μετακινούνται εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας.
40 εκατομμύρια άνθρωποι βρήκαν νέες θέσεις εργασίας το περασμένο έτος, μεσούσης της κρίσης, ενώ ο αριθμός των ατόμων που βρήκαν εργασία αυξήθηκε κατά 8% στο δεύτερο τρίμηνο του 2010, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eures.

πηγή: zougla.gr

Ενα πουλί πάνω στο σύρμα

Εχουν πολλοί πει τη γνώμη τους για το κοτετσόσυρμα που θα απλώσουν στον Εβρο, για να αναγκάσουν τους λαθρομετανάστες να αγοράσουν τανάλιες. 

Ανεξάρτητα αν αυτό είναι ένα μέτρο που τα σαίνια της ελληνικής Βουλής πιστεύουν ακράδαντα πως θα αποδώσει καρπούς ή απλώς θεωρείται μέσο πίεσης στην Τουρκία, είναι για γέλια και για κλάμματα ταυτόχρονα. Με άλλα λόγια, για λύπηση. 

Σε ένα από τα πολλά ντοκιμαντέρ του εκπληκτικού Μάικλ Μουρ, που τα χώνει στις αμερικανικές κυβερνήσεις (ιδιαίτερα δε στον Μπους) θυμάμαι έναν καημένο φρουρό στα σύνορα του αμερικανικού κράτους, αν δε με απατάει η μνήμη μου, προς Αλάσκα μεριά.
Ο φύλακας αυτός, λόγω περικοπών (βέβαια, συμβαίνουν κι αλλού αυτά τα ωραία) είχε μείνει μόνος να φυλάει 12 χιλιόμετρα παραλίας από ο,τιδήποτε συμβεί. Οπως καταλαβαίνετε, δεν υπήρχε περίπτωση να τα βγάει πέρα. Αλλωστε αυτό ομολογούσε ο ίδιος on camera. Τι θέλω να πω;


Το σύρμα, ο φράχτης, από μόνος του, δεν αντέχει παρά λίγα λεπτά. Ενας γερός κόφτης και η τρύπα έχει ανοίξει διάπλατη. Για να αντέξει, απαιτούνται τσιμέντα, πυλώνες, φύλακες, προβολείς, σκυλιά, κι ένα σωρό μ...κίες. Αν ήταν τόσο εύκολο, τότε κάθε φυλακή με ένα συρμάτινο φράχτη γύρω γύρω θα ήταν αδιαπέραστη. Τόσους φύλακες περιμετρικά με κιάλια τι τους θέλουν; Να κάνουν bird-watching;

Με δεδομένο πως οι λαθρέμποροι είναι οργανωμένοι εγκληματίες που δε χαμπαριάζουν από φράχτες που ανοίγουν με ένα απλό "κλακ", προκειμένου να βγάλουν το μπικικίνι τους,
Με δεδομένο πως μάλλον η Ελλάδα δε σκέφτεται να στήσει στον Έβρο ένα σύγχρονο Σινικό Τείχος ή έστω ένα Τοίχος της Ντροπής α λα Βερολίνο (το καλό που τους θέλουμε).
μήπως θα ήταν καλό οι αρλεκίνοι του Κοινοβουλίου μας να κόψουν επιτέλους τις αηδίες και να μας πουν ακριβώς ποιό είναι το σκεπτικό τους και γιατί; 
Ακούγονται πολλά. Και είναι μόνο η αρχή...

Αντί άρθρου ένα ευχαριστώ

Κατ'αρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σε όσους με διαβάζουν.

Δεν έχω παρά κανά δίμηνο που ασχολούμαι με αυτό το blog. Το έκανα από καθαρή βαρεμάρα κατ'αρχήν. Οταν είσαι δημοσιογράφος - λατζέρης - κλεισοτρυπάκιας μια ζωή (δε πα να σαι αρχισυντάκτης, δε πα να σαι διευθυντής σύνταξης όπως εγώ, το ίδιο είναι) γράφεις δεκάδες χιλιάδες λέξεις κάθε μήνα. Το να γεμίζεις κι ένα blog - και μάλιστα αμισθί στον ελεύθερο χρόνο που δεν έχεις - ακούγεται η χειρότερη αγγαρεία. Σα να πεις του Λαζάρου ότι πρέπει να μαγειρέψει και να τραπεζώσει δεκαπέντε άτομα σπίτι του, έχοντας μόλις γυρίσει από μια ολόκληρη βραδιά δουλειάς με το Βαρούλκο φίσκα. Ελεος, θα σου πει. Ημαρτον. Τα ίδια έλεγα κι εγώ.

Επειδή λοιπόν έμεινα άνεργος, αρχισε να με τρώει το χέρι μου. Και κατάλαβα πως είχα "ποτίσει" από το γράψιμο ως το μεδούλι. Είχε καταντήσει εθισμός. Ηθελα να γράψω, ήθελα να είναι τσάμπα, ηθελα να πω πράγματα που στρογγύλευα τόσα χρόνια (γιατί τη μια "δε θέλει ο εκδότης", την άλλη φοβάσαι εσύ μη μπλέξεις, ισχύει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ αυτό, κανείς μη μου το παίζει ήρωας). Και ξεκίνησα.
Μια φίλη, καλή πένα σε γυναικεία περιοδικά, μου είχε πει "εχω γράψει τόσα πολλά, που αρνούμαι να γράψω έστω και μια λέξη παραπάνω - όχι μόνο για blog, αλλά και για επιστολή". Δεν ισχύει τελικά.
Θέλω να καταλήξω πως την πλάκα μου την αγκάλιασαν κοντά 5.000 επισκέπτες, όπως γράφει το κοντεράκι κάτω αριστερά. Κι άρχισαν να 'ρχονται. Και να ξαναρχονται. Για να κάτσουν παρέα μου.

Πολυ πιο σημαντικό δε, τα σχόλιά σας. Η γνώμη σας. Θέλω να απαντάω σε όλους. Η γνώμη σας είναι η δύναμη ενός blog. Θερμό ευχαριστώ στον φίλο Τurambar, με τα εξαιρετικά εύστοχα σχόλια και τις συμβουλές του περί βιογραφικών. Εχει πέρα για πέρα δίκιο.

Ευχαριστώ ξανά. Κι αν μπορείτε, αν ξέρετε κάποιον που δίνει δουλειά, που ψάχνει εργαζόμενους κάθε ειδικότητας, στέλνετε το αίτημά σας να το προωθούμε από αυτό εδώ το blog - ας πούμε σας ένας ανεπίσημος ΟΑΕΔ. Οποιος δίνει αξιοπρεπείς δουλειές αυτό τον καιρό είναι μεγάλη υπόθεση. Ας γράφει ένα σχόλιο να το δημοσιεύω, ή ας στέλνει ένα email. Κι αυτός θα βοηθηθεί, κι εμείς θα φανούμε χρήσιμοι.
Να είστε καλά guys που με διαβάζετε, όποιοι και να 'στε...

ΥΓ: Επειδή μπορεί κάποιος να μου πει για τις διαφημίσεις. Για μένα είναι κάτι σαν video game. Κοιτάζω το σκορ και κάνω πλάκα. Γιατί από κέρδη, μην τρελαθούμε. Τα κέρδη μου όλο αυτό τον καιρό είναι λιγότερα από 11 ευρώ. Αυτό έλειπε να σκόρπαγε χρήματα αβέρτα η Google...