Όλοι ασχολήθηκαν με το Θεόδωρο Πάγκαλο και τις δηλώσεις του στους φοιτητές. Ας πω κι εγώ τη μπαρούφα μου. Που κάποιες φορές (σπανιότατα), δεν είναι τόσο μπαρούφα.
Μάθαμε λοιπόν πως την επανάσταση την έκαναν κάποιοι αδαείς χωριάτες που δε γνώριζαν ελληνικά. Ενδιαφέρουσα άποψη. Εν μέρει μάλιστα έχει κι ένα δίκιο. Πολλοί από τους ήρωες της επανάστασης μιλούσαν φαρσί τα αρβανίτικα και για τα ελληνικά ήθελαν βοήθεια από Linguaphone. Δεν ξέρω γιατί θα πρεπε να ντρέπονταν γι αυτό. Κατάγομαι από μια περιοχή της Ελλάδας, πολύ κοντά στον τόπο καταγωγής του Θεόδωρου (που αν δεν απατώμαι είναι αρβανίτης και ο ίδιος). Στα χωριά εκεί μιλούσαν μόνο αρβανίτικα, μέχρι πρόσφατα, την έλευση του Βενιζέλου -που αποφάσισε να τους εξελληνίσει ας πούμε "βιαίως". Δε νοιώθω λιγότερο Έλληνας, είναι αλήθεια.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Προφανώς Θεόδωρε δεν έχεις πάει στην Αστόρια στη Νέα Υόρκη για να ακούσεις τα αλαμπουρνέζικα ελληνικά που μιλάνε. Μια φορά σε ένα αγώνα μπάσκετ μεταξύ πιτσιρικάδων στην αλάνα άκουσα έναν ομογενή να προτρέπει τον αντίπαλο να σηκωθεί από το χώμα μετά από ένα σκληρό τζαρτζάρισμα. "Σήκω πάνω, γιου ...θίατερ". Είναι έλληνες αυτοί; Πώς τολμάνε να λένε πως είναι πατριώτες; Πώς τολμάνε να ακούνε Καζαντζίδη και να δακρύζουν;
Το θέμα με το 1821 είναι πως οι τύποι αυτοί, αυτοί οι περίεργοι αργόσχολοι μαλακοπίτουρες, που δεν είχαν τι να κάνουν και οργάνωναν επαναστάσεις - άνετα οι Τούρκοι θα τους αποκαλούσαν "τρομοκράτες" στις μέρες μας-, κάποια στιγμή τα πήραν κρανίο κι αποφάσισαν να αποκτήσουν εθνική και ταξική συνείδηση. Μπορεί να μιλούσαν αλβανικά καλύτερα κι από τον Μπερίσα, αλλά είχαν ένα βίτσιο: Υψωναν την ελληνική σημαία πιο ψηλά από την ημισέληνο. Κι όχι την αλβανική.
Γιατί την ελληνική σημαία, θα μου πεις τώρα. Με συγχωρείτε, φίλοι έλληνες πολίτες αλβανικής καταγωγής και αλβανοί γενικώς, αλλά πιστεύω πως η ελληνική σημαία είναι σαφώς ανώτερη ως design. Το γαλάζιο είναι πιο σικ, άσε που κάνει και κοντράστ στο πεδίο της μάχης. Ειδικά δε μπροστά στην τουρκική ημισέληνο. Τι να έβαζαν, την αλβανική με το κατακόκκινο φόντο και τον μαύρο αετό; (έλεος, μαύρο με κόκκινο δεν ταιριάζει καθόλου). Κατ'αρχήν δε θα ξεχώριζαν τα στρατεύματα. Πάνω στον αχό της μάχης, αν μάλιστα έχεις φάει δυο τρεις μπούφλες στο μάτι, άνετα μες στη θολούρα παίρνεις την αλβανική σημαία για τουρκική - με ολέθρια φυσικά αποτελέσματα για σένα.
Όσο για τους θούριους και τα ρητά του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και της λοιπής ...συμμορίας των "τρομοκρατών" υπέρ της λευτεριάς, εννοείται πως ήταν καθαρά μαρκετινίστκα τρικ. Διότι μπορεί να ήταν αρβανίτες, αγράμματοι, λιγούρια, αδαείς και λοιπά, αλλά στο μάρκετινγκ έσκιζαν. Πιο πιασάρικο σλόγκαν από το "Ελευθερία ή Θάνατος" δε μπορούσαν να βρουν. Τύφλα να χει το "Τυχαίο - Δε νομίζω". Άσε που η ανατίναξη των χριστιανών στο Κούγκι, ήταν πραγματικά ένα από τα πιο επιτυχημένα events στην ιστορία. Ανώτερο κι από τις εκδηλώσεις που οργάνωνε ο Κακλαμάνης την Πρωτοχρονιά στο Σύνταγμα.
Όλα αυτά βέβαια τα λέω, όπως καταλαβαίνετε, προς επίρρωσιν όσων είπε ο μέγας Θεόδωρος Πάγκαλος - ο Λέννι ο βρωμόστομος της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Εύγε Θεόδωρε για το μάθημα ιστορίας που μας έδωσες.
Το μόνο κακό Θεόδωρε, είναι πως οι Ελληνες εσχάτως μαθαίνουμε όλοι Αγγλικά. Και συνεννοούμαστε όλο και περισσότερο στη νέα μητρική μας γλώσσα. Κινδυνεύουμε λοιπόν να συμπεριληφθούμε κι εμείς στους αδαείς που δεν ξέρουν καλά την mother language. Όσο όμως πιο αμερικανάκια γινόμαστε, τόσο φαίνεται να μοιάζουμε σ' εκείνους τότε. Μπορέι να μην ψάχνουμε καριοφίλια, όμως το χέρι μας το έχει πιάσει φαγούρα τελευταία κι έχουμε μια περίεργη όρεξη για φάπες σε πολιτικούς που μιλάνε τα ελληνικά καλύτερα. Για κοίτα πράγματα...
(ελπίζω να μην παρεξηγήθηκαν οι φίλοι από την Αλβανία για τα σχόλια για τη σημαία. Είπαμε, μπαρούφες λέω...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου