Αξιότιμε κύριε Πρετεντέρη,
Σεπτέ νεφεληγερέτη της κοινής γνώμης,
Μέγιστε σχολιάρχη της αυτοκράτειρας Όλγας (Τρέμη)
Χαριτόβρυτη Δουλτσινέα που ρεμβάζει στο αριστερό παραθύρι του δελτίου του MEGA,
Σπουδαγμένε ως εκεί που δεν παίρνει, με διδακτορικά και διπλώματα (τέσσερα αν δεν απατώμαι),
Παρατήρησα, εγώ ο μικρός και τιποτένιος τηλεθεατής σου, τα σοκαρισμένα σου μάτια να γουρλώνουν , πίσω από τα σικ σου γυαλιά, στην εικόνα του ματωμένου Χατζηδάκη...(κάνε κλικ για τη συνέχεια)
Άκουσα προσεκτικά τις φράσεις σου περί “εγκληματιών και τραμπούκων”, που “κάθε φορά αμαυρώνουν μια κινητοποίηση”, εννοώντας τον γκριζομάλλη εργαζόμενο που έριξε μια ξώφαλτση στον βουλευτή και τον άλλο, τον αγριεμένο με τον σκούφο, που τού τις έχωνε πισώπλατα. Προφανώς οι άνθρωποι αυτοί στο καλοκουρδισμένο μυαλό σου είναι τάλε κουάλε με τους “κουκουλοφόρους”. Αν και δε φορούσαν κουκούλα. Έδερναν, απροκάλυπτα, χωρίς να κρύβουν τα πρόσωπά τους. Σα δε ντρέπονται...
Ένιωσα την ιερή σου αγανάκτηση, ώ ιερέ γητευτή του πόπολου, όταν μαζί με την Όλγα Τρέμη και τον έτερο του Δωδεκάθεου του MEGA, παραθυράρχη Καψή, συμφωνούσατε ότι πρέπει να δοθεί ένα τέλος στις αλητείες αυτές κι ότι είναι απαράδεκτο να ισοπεδώνουμε όλους τους βουλευτές ότι τάχαμου φταίνε στο σύνολό τους αδιακρίτως.
Σας καταλαβαίνω, παμμέγιστε. Σας κατανοώ. Τα ίδια είχε πάθει και η Μαρία Αντουανέτα, όταν είδε μπροστά της εξαγριωμένη την πλέμπα, έτοιμη να την λιντσάρει επειδή δεν είχαν να φάνε. Επειδή έχετε σπουδάσει στη Γαλλία, δικαιούμαι να φανταστώ, μοσιού, πως θα αναφωνήσατε κι εσείς από μέσα σας όπως κι εκείνη ένα “Mon Dieu” με την κουρασμένη αγανάκτηση ενός ανθρώπου της ελίτ που δεν ταιριάζει με τους γύρω του.
Το ίδιο ίσως είπε μέσα του ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας, που φυγαδεύτηκε τις προάλλες κακήν κακώς από τον εξαγριωμένο “όχλο” μετά την κατάρρευση της χώρας του. Κάτι παρόμοιο θα ψέλισσαν ο Κάρολος και η Καμίλα, όταν είδαν την πέτρα να πληγώνει την αψεγάδιαστη λαμαρίνα της ιερής τους Ρολς Ρόϋς. Τα ίδια και χειρότερα, μοσιού, θα έλεγε και ο αρχηγός των αρχηγών, ο μέγας Ντε Γκολ, στα γεγονότα του Μάη του 68, όταν είδε κάτι πιτσιρικάδες “αβράκωτους” να σπέρνουν τον όλεθρο και την αναρχία στους παριζιάνικους δρόμους. Σε τι καιρούς ζούμε...
Για εσάς, ω παμμέγιστε, το “φωνή λαού, οργή Θεού”, μάλλον είναι το τέλειο άλλοθι για την πρόκληση αναρχίας. Και βέβαια επιμένετε στη μη χρήση βίας. Πολύ σωστά. Κι εγώ δε θα χρησιμοποιήσω βια. Ποτέ. Αν μάλιστα με προσλάβει το MEGA και το συγκρότημα Λαμπράκη με το μισθό σας, ορκίζομαι πως δε θα το κουνάω από την καρεκλίτσα μου και θα κλωσάω όλη μέρα τα αυγά μου. Και δεν πρόκειται ποτέ να κατεβώ σε πορεία. Όπως άλλωστε κι εσείς.
Στη γειτονιά απ' όπου κατάγομαι, κοντά στο Περιστέρι, ο πατέρας μου έχει ακόμα τη δουλίτσα του και κουτσοπορεύεται. Τις προάλλες με πληροφόρησε πως ο γείτονάς του, που είχε ένα μαγαζί λίγο παρακάτω, αυτοκτόνησε. Είναι ο δεύτερος που ακούω το τελευταίο δίμηνο. Νομίζω πως κάποια αυτοκτονία αναφέρατε κι εσείς στο δελτίο, από το παράθυρο του οποίου ρεμβάζετε.
Αλλά τι σημασία έχει; Η βία δεν έχει θέση σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Η πολιτική βια ναι. Η βια των νομοσχεδίων που πετάνε στους δρόμους τον κόσμο ναι. Η στυγνή βια της εξουσίας όπως η Κατσέλη, που σκλήρυνε στο παρα πέντε το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις βεβαίως. Είναι μέσα στο παιχνίδι.
Και βέβαια γιατί να την πληρώσει ο Χατζηδάκης; Αλήθεια, εσείς δεν έχετε πει πολλάκις ότι το πολιτικό σύστημα ευθύνεται για εδώ που φτάσαμε; Κι ο Χατζηδάκης, ο πιο αθώος ενδεχομένως, αποτελεί κι αυτός κομμάτι του. Όπως και οι άλλοι αρχιλαμογιάρχες.
Συγχωρήστε με, ω Παμμέγιστε, σεπτέ Αρχιερέα και Ιερέ Σχολιάρχη, που άλλαξα κανάλι. Εσείς καλά τα λέτε. Μια χαρά. Πολιτικώς ορθά. Εμένα δεν ξέρω όμως τι οδήγησε το χέρι μου. Δεν ξέρω τι οδήγησε τη σκέψη μου να μη θέλει να ξανααντικρύσει τα σοφιστικέ γυαλιά σας...
Μέγιστε σχολιάρχη της αυτοκράτειρας Όλγας (Τρέμη)
Χαριτόβρυτη Δουλτσινέα που ρεμβάζει στο αριστερό παραθύρι του δελτίου του MEGA,
Σπουδαγμένε ως εκεί που δεν παίρνει, με διδακτορικά και διπλώματα (τέσσερα αν δεν απατώμαι),
Παρατήρησα, εγώ ο μικρός και τιποτένιος τηλεθεατής σου, τα σοκαρισμένα σου μάτια να γουρλώνουν , πίσω από τα σικ σου γυαλιά, στην εικόνα του ματωμένου Χατζηδάκη...(κάνε κλικ για τη συνέχεια)
Άκουσα προσεκτικά τις φράσεις σου περί “εγκληματιών και τραμπούκων”, που “κάθε φορά αμαυρώνουν μια κινητοποίηση”, εννοώντας τον γκριζομάλλη εργαζόμενο που έριξε μια ξώφαλτση στον βουλευτή και τον άλλο, τον αγριεμένο με τον σκούφο, που τού τις έχωνε πισώπλατα. Προφανώς οι άνθρωποι αυτοί στο καλοκουρδισμένο μυαλό σου είναι τάλε κουάλε με τους “κουκουλοφόρους”. Αν και δε φορούσαν κουκούλα. Έδερναν, απροκάλυπτα, χωρίς να κρύβουν τα πρόσωπά τους. Σα δε ντρέπονται...
Ένιωσα την ιερή σου αγανάκτηση, ώ ιερέ γητευτή του πόπολου, όταν μαζί με την Όλγα Τρέμη και τον έτερο του Δωδεκάθεου του MEGA, παραθυράρχη Καψή, συμφωνούσατε ότι πρέπει να δοθεί ένα τέλος στις αλητείες αυτές κι ότι είναι απαράδεκτο να ισοπεδώνουμε όλους τους βουλευτές ότι τάχαμου φταίνε στο σύνολό τους αδιακρίτως.
Σας καταλαβαίνω, παμμέγιστε. Σας κατανοώ. Τα ίδια είχε πάθει και η Μαρία Αντουανέτα, όταν είδε μπροστά της εξαγριωμένη την πλέμπα, έτοιμη να την λιντσάρει επειδή δεν είχαν να φάνε. Επειδή έχετε σπουδάσει στη Γαλλία, δικαιούμαι να φανταστώ, μοσιού, πως θα αναφωνήσατε κι εσείς από μέσα σας όπως κι εκείνη ένα “Mon Dieu” με την κουρασμένη αγανάκτηση ενός ανθρώπου της ελίτ που δεν ταιριάζει με τους γύρω του.
Το ίδιο ίσως είπε μέσα του ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας, που φυγαδεύτηκε τις προάλλες κακήν κακώς από τον εξαγριωμένο “όχλο” μετά την κατάρρευση της χώρας του. Κάτι παρόμοιο θα ψέλισσαν ο Κάρολος και η Καμίλα, όταν είδαν την πέτρα να πληγώνει την αψεγάδιαστη λαμαρίνα της ιερής τους Ρολς Ρόϋς. Τα ίδια και χειρότερα, μοσιού, θα έλεγε και ο αρχηγός των αρχηγών, ο μέγας Ντε Γκολ, στα γεγονότα του Μάη του 68, όταν είδε κάτι πιτσιρικάδες “αβράκωτους” να σπέρνουν τον όλεθρο και την αναρχία στους παριζιάνικους δρόμους. Σε τι καιρούς ζούμε...
Για εσάς, ω παμμέγιστε, το “φωνή λαού, οργή Θεού”, μάλλον είναι το τέλειο άλλοθι για την πρόκληση αναρχίας. Και βέβαια επιμένετε στη μη χρήση βίας. Πολύ σωστά. Κι εγώ δε θα χρησιμοποιήσω βια. Ποτέ. Αν μάλιστα με προσλάβει το MEGA και το συγκρότημα Λαμπράκη με το μισθό σας, ορκίζομαι πως δε θα το κουνάω από την καρεκλίτσα μου και θα κλωσάω όλη μέρα τα αυγά μου. Και δεν πρόκειται ποτέ να κατεβώ σε πορεία. Όπως άλλωστε κι εσείς.
Στη γειτονιά απ' όπου κατάγομαι, κοντά στο Περιστέρι, ο πατέρας μου έχει ακόμα τη δουλίτσα του και κουτσοπορεύεται. Τις προάλλες με πληροφόρησε πως ο γείτονάς του, που είχε ένα μαγαζί λίγο παρακάτω, αυτοκτόνησε. Είναι ο δεύτερος που ακούω το τελευταίο δίμηνο. Νομίζω πως κάποια αυτοκτονία αναφέρατε κι εσείς στο δελτίο, από το παράθυρο του οποίου ρεμβάζετε.
Αλλά τι σημασία έχει; Η βία δεν έχει θέση σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Η πολιτική βια ναι. Η βια των νομοσχεδίων που πετάνε στους δρόμους τον κόσμο ναι. Η στυγνή βια της εξουσίας όπως η Κατσέλη, που σκλήρυνε στο παρα πέντε το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις βεβαίως. Είναι μέσα στο παιχνίδι.
Και βέβαια γιατί να την πληρώσει ο Χατζηδάκης; Αλήθεια, εσείς δεν έχετε πει πολλάκις ότι το πολιτικό σύστημα ευθύνεται για εδώ που φτάσαμε; Κι ο Χατζηδάκης, ο πιο αθώος ενδεχομένως, αποτελεί κι αυτός κομμάτι του. Όπως και οι άλλοι αρχιλαμογιάρχες.
Συγχωρήστε με, ω Παμμέγιστε, σεπτέ Αρχιερέα και Ιερέ Σχολιάρχη, που άλλαξα κανάλι. Εσείς καλά τα λέτε. Μια χαρά. Πολιτικώς ορθά. Εμένα δεν ξέρω όμως τι οδήγησε το χέρι μου. Δεν ξέρω τι οδήγησε τη σκέψη μου να μη θέλει να ξανααντικρύσει τα σοφιστικέ γυαλιά σας...
Ξέχασες την βία του κεφαλαίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούγεται ξύλινο αλλά είναι η ουσία.
Ο Πρετεντέρης είναι τόσο απαράδεκτος και καθεστωτικός, που θέλω να τον βλέπω καθημερινά για να με εξαγριώνει, να μην ηρεμώ υπό το βάρος των απανωτών χτυπημάτων.
Για να μη συνηθίσω σε όλη αυτή τη βία που δεχόμαστε όλοι οι μη προνομιούχοι.